Eski Bir Nehir Şiiri - Işıl Başkalem

Sandık kokuları yayılırdı Ve kuru sabun. Gelin telleri çıkardı bir tomar. Sarıpapatyalar düşürürdü tozlarını Kanaviçe işli bohçalarda. Sararmış sayfalar Öpülmeyi bekler dururdu. Asık yüzlü aile büyüklerinin Resimler de fırlardı ahşaptan. En alta itilirdi onlar,çarçabuk. Kesik kesik bakardı gözlerin. İz bırakırdı. Donmaksa... Eski bir nehir gibi,bize yakışmazdı. Ve sen bir çığlık gibi kalıveriyorsun Gözlerimin ara sıra sorduğu soruların arasında. İçinde yalnız kaybetme korkusu kalacak,her şeyi- Ve bütün güzel şeyleri Yalnız benimle paylaşma isteği. (İstanbul)