Çiçekleri suladım bugün gözyaşlarımla.
Sayamadım mevsimleri ve bilhassa günleri sen benden
gittin gideli.
Umarsızca yürüdüğüm şu yollarda bir hancı arıyorum,
Tutunmak için bir dala,
Aidiyet hissimi uyandırmak adına,
Belki.
Geçip giden onca yaş büyük tecrübe oldu bana.
O kadar özlemişim ki kalemin kâğıtla buluşmasını.
Selam eski dost, ben geldim.
Bir durakta bekliyorum usulca, nereye gittiğini bile
bilmediğim bir otobüsü.
Bir müzik takılıyor kulağıma, dolanıyor dilime hemen
nakaratındaki derin yalnızlık.
Hava yağdı yağacak,
Sisli yollardan geçerken; ömrümün baharı,
Bir güneş diliyorum tanrıdan,
Doğsun başımın üstüne,
Çıkarsın karanlıkları aydınlığa,
Hülasa hatırlatsın bana benliğimi.
Görüyorum önümden akıp giden kalabalığı,
Anlam veremiyorum neyin acelesi bu,
Şu üç günlük dünyada…
Annem neden çok uzakta yatıyor, neden kendi ellerimle
koydum onu toprağa?
Niye bir el etmiyor bana oralardan?
Anlayamıyorum.
Kayıt Tarihi : 19.5.2023 17:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!