Eski Bayramlarım Şiiri - Ahmet Kısa

Hani nerde
benim özlediğim eski bayramlarım...
Günler öncesinden
coşkun heyecanı içimizi kaplayan...
Bayram sabahı sevinçle kalkardık erkenden...
Yakındı semtimizin camisi
Babamızla giderdik Yeşil Cami'ye
Üç kardeş...
Ağzımızda babamızın her bayram verdiği
kahvaltı öncesi, birer bayram şekeri...
Ellerimizde, gazeteye sarılı, yıllanmış,
fakat tertemiz seccadeler...
Bitmeyecekmiş gibi gelirdi,
bayram namazı, hocanın hutbesi...
Nedeni mi?
Tabii ki bayramlık ayakkabılarım...
Bir gün evvel giyip, balkondan aşağı
sarkıtmıştım ayaklarımı,
Mahalledeki çocuklar görsün de çatlasınlar diye...
Çocukluk işte...
Arife gecesi beraber yatmıştık, kırmızı ayakkabılarımla,
Sözleşmiştik...
Bayramda her yere birlikte gidecektik...
Camiden eve geldiğimizde,
Annem kahvaltıyı hazırlamış olurdu...
Bayram sabahı öpüşürdük...
Annem, babam ve tüm kardeşler...
Bir cebimizde bayram harçlıkları,
diğerinde kağıtlı akide şekerleri,
Ne de mutluyduk...
Dedim ya...Üç kardeşiz biz,
Bir ağabeyim,
Bir de benden küçük erkek kardeşim.
Birlikte gezerdik,
Üç silahşörler misali...
Mahallede gururla....
Kıskanmazdık, bugün de olduğu gibi
bayramlıklarımızı, eski kağıt beş liraları,25 kuruşları...
Şimdi, o silahşörlerin hepsi de evli,
Eşleri ve dünya tatlısı çocuklarıyla...
Evleri ayrı, yolları ayrı, cepleri ayrı ama...
Umutları, gönülleri ve sevecenlikleri bir...
Şimdi cennette olan Annemizin,
sımsıcak ellerini özlüyorum.
Tüm içtenliğiyle yanaklarımızdan öpüşünü
Sımsıkı sarılmasını...Bağrına basmasını...
Ey güzel Allahım!
Ne para, ne de pul-hoş, olsa da fena olmazdı ya-
Senden sadece...
Eski bayramlarımı istiyorum...