Eski Alışkanlık Şiiri - Kağan İşçen

Eski Alışkanlık

eski bir alışkanlığımdı
esir düşmek
kirpiklerinin ucunu
öpmek isteyişime
ben kendime bile
seni sevdiğim için mecburum

aşk dolu yıllarımı sensiz geçirdim
eyvah ki yaşadığımı zannederek
yağmur gözyaşlarımı gizlemiyor bugün
çünkü aklımda sen varsın
havayı soluyuşumda çıkıp gelişin
kar gibi yağışın sokaklarıma
caddelerde senin kalabalığın
sırtları terli çocuklar seviyorum
sana koştuğumu anımsıyorum
kafamı nereye çevirsem gidişin
ilk akşam kuşları dönüyor başımda
anlıyorum sen yoksun
ve ben gömülüyorum
sararmış yapraklar gibi
kendi güzüme
dönüyorum eski alışkanlığıma
kirpiklerinin ucunu
öpmek isteyişime