Eski Akşam Şiiri - Meltem Seyhan

O kadar da mühim değildi sözcükler
Öylesine ağzımdan döküldüler
Onları mı duydun sen
Duyacak onca şey varken
Sesimdeki kuş cıvıltısı
Peki ya meltemin uğultusu

Dışarda soğuktu hava
Ama içerisi Haziran
Dışarda yağmur çamur
İçerde sessiz bir şölen
Ben kah duyarken kah görürken
Sen hangi alemdeydin acaba, bilemem

Sesim mi daha çok titredi kalbim mi
Uğultular gerçek miydi hayal mi
Ben sana dokunamıyorsam heyecandan
Ben sana bakamıyorsam utançtan
Sen anlasaydın keşke, anladın belki de

Bu halimin sebebi neydi bilemem
Neden sen, neden ille de sen
İstanbulun nemli bir akşamıydı
Her yerde insan canlıları vardı
Hepsinin üzerinde benzer meseleler
Aynı renk aynı koku aynı doku

Çalan neydi onu da unuttum
İçerde müzik, içerde hararet, içerde hareket
İçerde bir kalabalık, masalarda rakı balık
Ve bir sürü yalnızlık
Yalnızlıklar da şaşkın, sanki emanet
Müzik güzeldi keşke unutmasaydım

En çok da dönüş yolunu hatırlıyorum
Ben zaten tüm fırsatları kaçırdım
Fırsat olduklarını hep çok geç anladım
Ah benim canım aklım, ah benim canım kalbim
Neden bir türlü ikna olamadınız
Siz tamamdınız, iyiydiniz, güzeldiniz
Siz de layıktınız, siz de layıksınız