Esir Yurtlar Şiiri - Cahit Konut

Pırıl pırıl akan o Seyhun var ya,
Çağlıyorum amma, esirim diyor.
Gözyaşını dertli dertli döker ya,
Ağlıyorum amma, esirim diyor.

Altay Dağlarında öksüz ağaçlar,
Sızlayan bozkırlar, yaslı yamaçlar.
Yüksek yaylasında yiğit boğaçlar,
Söylüyorum amma, esirim diyor.

Pamuk tarlaları, maden ocağı,
Tahta kaşıkları, kabı-kacağı.
Anayurda koşan uğur böceği,
Yürüyorum amma, esirim diyor.

Gül dalına konan, o bülbül kuşu,
Biberi, soğanı, yağ ile aşı.
Ocağında tüten közü, ataşı,
Yanıyorum amma, esirim diyor.

KARAC’OZAN; esir kalmış o yurtlar,
Dereler, tepeler,yokuşlar, sırtlar.
Yardıma koşacak yiğit Bozkurtlar,
Umuyorum amma, esirim diyor.

08 Ocak 1977 MERSİN