Esir mi Oldun Şeytana! ! ! ! !

sabaha gebe akşamların,
sefasını sürerdik.
bekçi amcaların sert adımlarından,
ürker kaçardık.
yollar yollar aşardık ta,
yüzümüze karanlığın gölgesini salmazdık.
çocuk kalbimzi avuçlarımızda tutar,
yarın olmadan daha,
güne selam çakardık...
hoş sesiyle rüzgarın teknesinde yelken açardık.
sen,
devrim ruhlu velet...
ve ağlamaklı nefesiyle
esintili bir akşam üzeri,
sen,aynadaki ben....
sana, kendimi giydirdim ben...
her bendeki zerre sen...
sesimin yankısı,
hangi kuytunun esiri oldun!
hangi yabana köle oldun!
ve suskun hecelerini neden taktın!
kimderdi ki saçlarının her teli,
dar ağacımın ince ipi....
mevsim döndü,
karlarım eridi,
ve kardelenin soldu...
tek bedenin ikiz ruhu,
şeytana çırak oldu...! ! !