Esir-i pazar Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

gözlerim hazan yaprağı döker yollarına
yüreğimde dal kırılır hasretine...
yetiş kederin yontusu,umudum ağulanır içime
suya yol gösteren sesini al da gel,
pazarımız güneşlensin...
yollar mı tutuldu ayaklarına
hani pazardı ve sen gelirdin dilinde işlenen bir ezgiyle
küheylan bir edayla havayı yırtardı gövden,
demek yitirdi seni pazarlar
taksim park ve bulvarlar
dahası Alamut...
"cem"relerde kaldın baharlanamadık
kerbela'yı bu günden yaşattın
su sesini bekleyen yüreğime
dostluğun acıkan ellerine...
güzel canan hani muhabbete sevdaydın
dilim ölüm orucunda bilesin
gözlerim kerbelan...
ey su gibi içime akan güzel insan,
ey şerbelam
ömrümün pazarları yalan.