Esir
Esir karargâhında sabahların yüzü yüksekti.
Lakin kendinden emin bir o kadarda kararlı kalelerde ,yalnızlık senfonisi şimdilerde.
Oysa ne çok aktı bir zamanlar sevgi çeşmesi yürekler önem bile verdi aşkından ölmeye.
Goncalarda üzüldü elbet ve giden unuttu.
İhanetse tam bir felaket, acı oksijenle birleşti ve nihayet esti ebediyetin kıvılcımları ey insanlık!
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda