Seni hep şu masada bekledim
Bazen uyudum bazen dinlendim
Unuttum içmedim masadaki çayı
O soğuduk ça ben demlendim
İnsan beklerken daha iyi anlarmış
Zamanın neden hic geçmediğini
Lambalar meğer loş loş yanar mış
Bilmezdim ışığın böyle titrediğini
Çayım soğudukça ben demlendim
Düşündüm durdum hayal bile ettim
Bazen de çok kızdım sana, küfrettim
Sonra ısırdım dilimi, tövbe dedim
Sigarama da karışamıyorsun iyi tarafı
İçmiyorum artık, sayende yiyorum sanki
Küllük te yer tutmaca oynayan izmaritler
Masa da çay lekeleri, hiç te çekilmiyor ki
Seni bekliyorum hâlâ aynı masada
Öylesine oturuyorum işte boş boş
Karanlık bayağı çöktü ,yağmur da var
Sensizlik kasvetli ,ama esintisi hoş..
Aydın Duran
Kayıt Tarihi : 3.7.2023 13:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aydın Duran](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/07/03/esinti-hos.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!