Eşimin Ardından Şiiri - Bilal Esen

Kasım ayının son gecesiydi,
Gök gürültüleri arasında uyandım.
Şimşekler çakıyordu göz kapaklarımın içerisinde
Ertesi gün Cuma vaktinde ki gidişine
Son yolculuğa çıkış bileti kesen tsunami
seni karanlıkların çukuruna, beni
kıskanç bulutların kucağına sürükledi
Şimdi yüreğimde yaşattığım umudum küskün
Günlerimi aydınlatan güneşim
Artık solgun ve üzgün

Hayat bağlarım kördüğüm oldu çözülmeksizin
Hırçın rüzgarlar seni benden aldı acımasızca
Senli hayallerim martı kanatlarında
uçuşa geçti hiç dönmeksizin.!
Birlikteliğimizi arayan gözlerim sicim, sicim
damlalar akıtmakta kazılmış topraklar üzerine
Çiçekler boynu bükük dargın bakışmakta
Gök yüzüne isyan edercesine.

Aramıza girmek isteyen isyankâr şeytanlar
Görünmez oldu utanmaz kaderin derinliklerinde!
Ben de ise yürek sızılarında geceler mehtaba,
Günler sevgiye muhtaç kaldı!
Hiç umulmadık hiç beklenmedik
Bir döngüydü bu ömür değişikliği!

Daha kış mevsimi gelmeden en
Yakınlarımın birer buz parçası oluşu sızlattı
yüreğimde ki gerçeği!
Hısım akrabamdan çok dostlarım vardı
Yürek yangınlarıma su serpen.
El açtım tanrıya sitem ettim
“İnsanı yarattın da kötü ruhları neden
Soktun yüreklerine” diye.!

Şimdi yapayalnız bıraktın beni,
Gözlerim her köşe bucakta
Senli anılardan başka bir şey görmez oldu arık.
Hiç beklenmedik bir son oldu bu
Oysa vedalaşıp helalleşmeden geldi yazgımız
Ani gidişin beni de bitirişin oldu.
Bak işte;
SEN GİTTİN,
BEN BİTTİM!

SEN GİTTİN,
BEN BİTTİM!