Eşime Akrostiş Şiiri - Kutatgu Bilig Metin

Eski bir ağacım bilinmez bir ormanda
Lalelerin ismi hiç duyulmamış kadar uzak
İsmini koyacak bir insan dahi yaşamış
Farketmemiş bulutlar bile basılmamış ayak

Esirler gibi hürüm o yaralı kalbinde
Lazım değil zincirler hayalin varken zihnimde
İndirip gök kubbeyi yıksan bile başıma
Fazla değil, bu küslükten usanmış canıma

Eğer imkanı olsa yaşamaktan vazgeçerdim
Laf-ı terkedip sade suretini seyrederdim
İhtişamı sönük kalmış mehtaplar gibi
Fayda vermeyen güneşi senden perdelerdim

Esen bir rüzgar hatırlatır seni
Lodos da olabilir poyraz belki
İşte ömrümüzün en tatlı yeri
Fırsat varken yaşamaya öldürülmüş gibi

Eyvah ki yanlış anlaşıldı şu seven kalbim
Lahza donsa idi de konuşmasa idi dilim
İnsan fakat bu çamurdan ve sudan
Farklı değil bu karanlık yusufun atıldığı kuyudan

Elbette bu şiir bir acının tercümanı
Limanı boş kalmış martıların hezeyanı
İstersen canlanıp kalkacağız mezardan
Fazla sevmek ile kırılırmış kalpler nazardan.