Eşime Şiiri - Ahmet Özdemir

Önce cemreler birer birer düştü
Bir aklık, ferahlık geldi havaya.
Cümle cansuyu yürüdü doğaya
Daha dün, bugüne ulaşmak düştü

Uyanışa durdu dost kara toprak;
Gözlerimiz erguvan dallarında,
Gözlerimiz baharın yollarında;
Titreyişte türlü renk, türlü yaprak.

Kalp atışlarında bitmez özleyiş,
O gelecek diye, gelecek diye.
Tanrı’nın bağışı, O’ndan hediye
Gelecek diye yolunu gözleyiş..

Yeni bir güne gebedir her seher.
Seksenyedi yıl önce Çanakkale,
Şaşırmıştı yedi düvel bu hale;
Bahtımıza doğmuştu büyük zafer.

Bugün, şükür Tanrı’nın verdiğine,
Güneş doğmadan ufkumuza doğdu.
Kaan Ahmet’ten armağan buydu:
Bir ünvan ki, ben dede, sen de nine.

Yeni menzili hayat yolumuzun,
Bu menzilde dikili bir anıttır.
Bu ünvan, süreceğine kanıttır,
Yarın da soyumuzun, kolumuzun.

Çiçekler, çiçeğe durdu dalıyla,
Sen saçını süpürge etmiş ana,
Nice çileye katlana katlana
Onurlandın şimdi oğul balıyla.

Ahmet ÖZDEMİR
18 Mart 2002