Eşim Yora'ya Şiiri - Rıza Çelik

Sevgili Eşim Yora'ya

Yora, bu topal bir kör sancının eksik acısını yaşıyorum sensiz.
Varlıklı bir ailenin varlığından belli olmayan çocuğu gibiyim.
Duvarlar gidişinin ayak izlerini kendileri sahiplenmiş ve üstüme üstüme yürüyorlar geceleri.
Gelmeyin diyemiyorum.
Yora, senden oyuncağı kırılan bir çocuğun şansına olan küfrü kadar nefret ediyorum !
Ve hala o oyuncağı saklaması kadar bağlıyım sana.
Ne var yani sokağında dolanan bir köpeğin tokluğuna olan savaşı kadar muhtaçsam sana !?
Özledim Yora.
Şu kapıdaki eli dolu girişlerini özledim.
Bana sarılarak doldurduğun o göğüs kafesindeki sıcaklığı.
Yora, gözlerindeki derinliklerde göz bebeklerinin birbirini kovalayan çocuksu koşuşturmalarını özledim.
Elinde iki yudum alınmış su şişesi olmaya varana kadar,dudaklarına değebilmenin huzurunu özledim.

Yora,
Gitmesen olmaz mı ?
Bitmesek, ölmez miyiz ?