Eşik Cini Şiiri - Murad Ertaylan

Doğmadık hiçbirimiz aslında
Ve de ölmüyor hiç kimse dolayısıyla
Ne hasta ihtiyar ne masum bebek
Saksağan gibi parlak peşinde koşmasak savaşlar bitecek
Masal değil anlattığım, sonuna kadar sabret lütfen
Kapanacak yaraların, akıntıya kapılmadan beklersen
Bu dram eninde sonunda bitecek ve perde inecek
Alkış ve gözyaşları eşliğinde roller değişecek

Belki kaldığı yerden veya başka bir sahneden
Emin ol, bu oyun, aynı kadroyla başlayacak yeniden
Gürültüye aldırma, renklere kanma, sadece seyret
Sırrı keşfet, ama kimseyle paylaşma, dikkat et
Büyük bir sahne, usta işi makyaj, sihirli kostümler
Ebedi değilse bile muhakkak ki edebi öyküler
Hepsi senin için, inandığın için, sen seyret diye
Parmaklarımı şıklatacağım birazdan, üç kere

Rüyadan çıkmak istersen bu sese kulak ver
Sadece dur, kıpırtısızca beklemen büyüyü bozmaya yeter
Gözlerini kapa, içinden say hatta
Bir... Tüm gücünle düşle, bil ki her şey mümkün bu hayatta.
İki... Cesaretin kırılmasın, ilkinde başaramasan bile dene
Üç... Söz ver kendine, uyanacağım ve ayık kalacağım de
Ya gir içeri ya çık dışarı, eşikte durma,
Üşütür, çarpılırsın, kalırsan arada.