Saatler akşam ezanını müjdelerken inananlara
Benliğimin elzem yolculuğu kederli bitiyordu
Kalemim, hüznü karalamaktan bitap
Müezzin hatipliğini fevkalade konuşturuyordu
İçimdeki sufi sema ederken dingince
Rabbin merhametiyle gönlüm ilahi aşkla coşuyordu
Son ızdırap ve görkemli yalnızlığın debdebesi
Ve alabildiğine gökkuşağı uygarlığı
Saatler gece 03.20 yi gösteriyordu
Ruhumun yetim seyyahları kalemime ilham katıyordu
Kaderim, yazarının ellerinde evrene hükmediyordu
Yağmur başladı rahmet alabildiğine şiddetli çarpıyor
Eşiğimdeki selamet karanlığıma adım atıyordu
Tefsiri ezberlenmiş surenin ezgisi beynimde okunuyordu
Ve kutsallığı kutlu sonunu kendi yaratıyordu
Tabiat cömert, yaradan yalnız, âdemoğlu kararsız
Elveda gece sabahımla buluşma vakti
Müezzinin buğulu sesi güneşten öte nüksediyordu
Selam tüm azabımı yerle yeksan eden iman!
Selam bilirim sabrın sonu bitse de dalaletle!
Selam bilirim şefkatini, teslimiyetle!
Saatler rüya için zamana kafa tutuyordu
Son olacaktı ve sufiler semaya dalacaktı
Rüyalarda; şahika kâinat ve hüzünle tahsilat
Mucize, rabbin kulunu sınadığına olacaktır teminat
Kayıt Tarihi : 17.7.2014 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!