Eshabil Kel Şiirleri - Şair Eshabil Kel

Öyle sessiz sedasız,nereye gözüm?
Kimi öfkelendirmeye,hangi yangını körüklemeye,
Ah,sen bilmezsin fırtınaları,
İçimdeki deli divane adamı,
Yüreğimde herdem yeni yeni ateş saçan volkanları,
Yada bütün konuşulanların yalanlığını

Korkulu bir rüyadan henüz uyandım,
Gelmeyin üstüme üstüme kümeler halinde
Kundakta,daha yeni yetme bir çocuğum
Salıvermeyin yıldırımlarınızı üstüme ne olur!

Hayır anlatamam size hiçbir şeyimi,

Gün gelecek, yarınların adını,
Mutluluk koyacağız.
Gün gelecek,umutlarımızı yoracağız.
Ve gülümseyeceğiz yarınlarımıza!

Sokaklarda yine topaç oynayacağız

yalnızlık varya odama girer odama
sigaram söner umarsızca
başım döner telaşlı
vay anasına;

alt tarafı yalnızlık ulan

Hani bir Orhan Veli vardır tarihte,
Nasıl yaşadığını kendisi dahi bilmeyen
Şairane konuşmaları,rakı şişesi elinde hiç düşmeyen
Hani bir Orhan Veli vardır,kalbimizde yer etmiş.

Ağladığında bakın, mısraları ıslaktır,

Masum bakışlı bir çocuk var gözlerinde;
Hem korkak,hem devlere kafa tutan biri sanki,
Velhasıl anlamadım ben seni bir türlü,
Tuhafsın sen; her şeyinle tuhaf!

Öyle suskun bakma işte gözlerime,

Ben kırılgan bir adamım;
Kelimelerim,Şiirlerim kırılgan
Bahçemde hazandan kalma bir çift gül,
Dokunsam kırılacak; ….
Kırılgan her şey kırılgan! ! !

Artık kısa cümleler kuruyorum
Harflerimi sayıyorum,ağzımdan her çıkan
Olsun diyorum,olsun
Hayat o kadar anlamlımı! Ne çıkar!

Zaten büsbütün karmaşık duygular

Karanlığın tam ortasında yürüyorum
Yürürken de sevgilim,yüregimi elime alıyorum
Şöylece sıkıyorum;
Önümde ki iki damla kandan ürküyorum

Kahırlara,zinharlara gebe oluyor sabahım

Kahpeliğine aldırmaksızın dünyanın,
Yine ğöğsümü gere gere çıktım dışarı,
Bu bahar havasında yine;
Bütün özlemlerim uyandı işte.

Bu kez görmemezlikten geldim;