Eserin ve ödülün!? Şiiri - Ekrem Çiçek

O gün var ya, O GÜN! MAHŞERİN PROVASI!..
Eserin ve ÖDÜLÜN!

O gün var ya, O HESAP GÜNÜ!?..
O gün ANSIZIN gelip çattığında,
O gün gözler DEHŞETLE yuvalarından fırlar,
O gün O AZABIN geleceği gün,
O gün gelmeden önce ONLARI UYAR;
Belki bir KURTARICI,
Belki bir İNSAN DUYAR!...

O YEDİ GÖĞÜN RABBİ;
O İHTİŞAMLI ARŞIN SAHİBİ KİM?
Her şeyin HÜKÜMRANLIĞI kimin elinde?
Bir İLMİNİZ varsa söyleyin,
Azgınlığınız yeryüzünü cehenneme dönderdi,
BOŞ yere mi yaratıldınız?
Yaratan bunun için mi gönderdi?..

O şerefli ARŞIN SAHİBİ;
Noktasını, virgülünü bile yazıyor
O ALEMLERİN TEK TANRISI,
Kaderini alnına KAZIYOR!..

Çember daralıyor Aralık;
İşte NOKTA’yı koydun
Sevdiklerinden KAÇIYOR insan,
Yüreğini-CANEVİ’ni oydun!..

FABRİKA AYARLARINA dönmelisin;
SON KULLANMA TARİHİ’n bitti
Ellerinle hazırladın, hiç şüphesiz,
KIYAMETİN bu! AZGINLIĞIN YETTİ!..

Derisi yüzülüyor CANEVİNİN;
CAN SUYU aka aka
Canından-ciğerinden vazgeçiyor,
Kazandığını sunuyor ÖTE YAKA!..

Elini tutmayı geçtim;
Yüzünü bile göremezsin
MAHŞERİ yaşamadan asla,
ASLA CAN VEREMEZSİN!..

O gün o mahşer günü, bugün işte;
Onun ölümüdür O KIYAMET GÜNÜ
İnsan EN BÜYÜK SIR, o GİZEMLİ VARLIK,
Sanki hiç yaşamamış gibidir dünü!.

Öyle YABANCI ki canına;
Evreni keşfe çıkar
İÇİNDEKİ CENNET’i görmez,
KÜÇÜK KAİNATI yıkar!..

Karnındaki bebeden;
Canından kaçar oldu
Her şeye MUKTEDİRKEN,
İşte bak NAÇAR oldu!..

Bir NEFESLİK HAYAT için;
Dünyayı versen bile
İMPARATORLUĞUN para etmez,
O AN olmaz, asla HİLE!..

Terazin gösterecek AYAR’ını,
Her şeyin, DEĞERİN sorulacak
Hiç NOKSANSIZ yazılmış,
DEFTERİN önüne konulacak!..

Çiçek derki; korkma sakın;
DAVET gelir, uzak yakın,
Bağrına basacak, ÇAĞIRAN
KOŞMAK gerek, akın akın!..