Eser Kalmamış Şiiri - Erdoğan Çalışkan

ESER KALMAMIŞ
Köyler

Boşalmış göç ile yurdun köyleri
Kapanmış kapılar, giren olmamış
Viraneden beter olmuş evleri
Dört yaşlıya yatak seren kalmamış

Çalınan kapılar misafir alırdı
Çerçi si, yolcusu orda kalırdı
Sofrasında yavan, soğan olurdu
Sedirde oturacak minder kalmamış

Tarlasına kimse bostan ekmiyor
Bağlar hazan olmuş kimse bakmıyor
Soku dan tokmağın sesi çıkmıyor
Bulgur, kaynatmaya leğen kalmamış

İneği, danayı ahır almazdı
Süt, yoğurt sofrada eksik olmazdı
Pilavla doymadık kimse kalmazdı
Sığırı güdecek çoban kalmamış

Hindi, tavuk, horoz kümesle batmış
Koyun, kuzu, keçi yünüyle bitmiş
Tereyağı sofrayı terk edip gitmiş
Ağılın taşından eser kalmamış

Tandırın yufkanın bitmiş gereği
Firek li soğanın sacda böreği
Çığırtma bazlama tandır çöreği
Çullama, keşgafı bilen kalmamış

Ceviz, elma, üzüm, erik cepleri
Turşu, pekmez dolu evin küpleri
Tuluğu, sızgıt'ı kovar hapları
Kilerden çalmaya sırdaş kalmamış

Kapanmış diyorlar ortanca kuyu
İncelmiş yukarı pınarın suyu
Unutmam çeşmede suna boyluyu
Testinin, boccanın kulpu kalmamış

Ezanla duyulur imamın sesi
Cemaatsiz kalmış eski camisi
Namaza gidemez, yaşlı kimisi
Koluna girecek torun kalmamış

Konu, komşu yardım için koşardı
Çalınca radyolar herkes coşardı
Ana, baba, gelin toplu yaşardı
Yaşlıya bakacak evlat kalmamış

Sonunda ayrılık oldu kaderim
Tekrar kavuşmaya dua ederim
Mantara, kengere hasret giderim
Kangalı, hardalı bilen kalmamış

Gözüm de tütüyor kurduyla kuşu
Bitirdim gençliği çıkmam yokuşu
Bir çok arkadaşımın gurbette işi
Misafir edecek odam kalmamış
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 27 05 2012