Esen Tozan Sila Topragina

İlkyaz çiçekleriyle dünya kapısının eşiklerini aralayan
Yollara dağlara dolmuş donanmış gecenin ay aydınlığını gündüzlerin alınlığına topraklayan
Perdelerin titrediği yerden geçerek rüzgarlı pencerelerin ve bağlamalı tellerin
Çağlayan sular selini
Konan göçen kuşlar kanatlarını
Ve sürüp savuran harmanların gam yükü çığlıklarını toplayan esintiler
Sefer sayısı belirsiz suyunda hayatın damlalarını taşıyan düşlere dalınca
Seyredip gidiyorsun bir yol bir dağ bir düşünce bir efkar
Katarlanmış güzergahlar üstü ilden ile sıralı hisarları garları seyredip gidiyorsun, ağaçlarıyla..
Pencereleri seyredip gidiyorsun boyalı boyasız duvarlarıyla
İnsanları duvarları ve bahçeleri seyredip gidiyorsun kimi hozan kimi tuhaf kimi beti benzi kül..
Soğuk taşları seyredip gidiyorsun, her ırmaktan susuzluk deminde çakıl çakıl
Durakları seyredip gidiyorsun ıssız ve soğuk kalabalıkların ters yönlü bütün bağlantılara koptuğu
Uğultulu iniltileri seyredip gidiyorsun sanki mezar sanki mermer sanki buz…
Işığın karanlıklara kaybolduğu ve bütün öksüz yetim renklerin sararan sonbahara vebal koyduğu
Hiç yerinden kımıldamayan tortular halinden, kahve ki acımsı..
İşte beni halka halkaya zincirlenmiş tam buradan söküp götürüyor bana aşkı tembihleyen poyraz
İçimden geçen delilikleri herkesten çok anlayıp bilenim poyraz ..
gönlümden çekip
Elimden tutup
Beni bu küs karanlık zifir kıyametler ayazından soğukların duvarlarını aşmış
Ve nazlı duvaklarını çözmüş esen tozan sıcaklığın hakikatli yar sılasına çağırıp götürüyor

Kasım/23