Eşekler.. Şiiri - Hüseyin Demircan

millet altına bir araba aldı
öküzünü satıp üçe beş ekler
düş oldular artık mazi de kaldı
avludan sesleri taşan eşekler

sizi ima etti öğretmen Ali
sayen okundu yaş buldu kemali
gözümüz önünden şekli şemali
ansızın sır gibi aşan eşekler

dönerdin harmandan gece çökerken
değirmene vardın hem de çok erken
sisli havalar da odun çekerken
kaybolarak yolu şaşan eşekler

horlanıp sırtların görmez kaşağı
senden esirgenir buğday başağı
dört nala giderdin bayır aşağı
yokuşa gelince şişen eşekler

dayak var merkeplik çünkü serler de
tüterdi buharı beden terler de
sahibi yatardı gölge yerler de
sıcağın alnın da pişen eşekler

aç kalma korkuna göğsünü gerip
birisi çekecek illa yular ip
biz gibi çilekeş biz gibi garip
başları hep öne düşen eşekler

karşılığı sarar dünya yükünü
sana zindan eder mavi gökünü
karnı doyurmaya diken kökünü
toynağı ucuyla deşen eşekler

seni kaderine çayıra saldık
ne yaşam garanti ne tutar daldık
dünyalar yıkıldı altın da kaldık
gelmiyor bir türlü neşen eşekler

maskeli suratlar yürü git işe
hayretle bakıyor insan gidişe
karşılık bekleme seyirt her işe
şimdi yok o şeref o şan eşekler

tav idi etine bıçak bileyen
sinekle savaşıp bitle pire yen
bakımsız ve cılız ayak direyen
arpayı verdimi çoşan eşekler

silindi esamen çekildin er de
sanki bitti oyun kapandı perde
içte hizmet aşkı kimbilir nerde
menzilden menzile koşan eşekler..