Karanlık dağların soğuk zirvelerinde yalnızım,
Benden gidiyor ömür, gidiyor benden günbegün,
Esiyor rüzgarlarından cennet yağmurları,
Islanıyorum, ama yine yanıyorum hasretten.
Nabzımın atışlarında ismini sayıklıyorum,
Bakıyorum yüreğimin gizli köşelerinden,
Varsın cana yakın, yoksun candan ırak,
Huzura eren hayat pınarlarından dökülen.
Büyülü ormanın gizemli ecesi gör beni,
Sana erdi yollarım dönüşsüz istikamette,
Dün neysem, yarın da oyum şüphesiz,
Sükuta erdi gönlüm aşkına aciz esarette.
Kayıt Tarihi : 29.8.2015 00:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özkan Akar](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/29/esarette.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!