Yaşarken yüzümün sahiden gülme ihtimali,
Ziyadesiyle istisnai bir durum olmuştur.
Yerini yadırgayan bir fidan gibiyim;
Ne dallarım gerektiği kadar uzun ve kuvvetli,
Ne de baharda çiçek vermeye yetiyor cesaretim
Ne karanlığım bitiyor, güne ulaşmadan gözlerim,
Ne de acziyetim bitiyor, bitmiyor esaretim.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman