Düzen kurabilmek için düzeni yıkmak gerekir
Mazlumu ezen zalimin canını sıkmak gerekir
Zaman acıyla sancıyor bir zorbanın elinde
Müebbet yazılan kaderde fezaya çıkmak gerekir
Yazık kalem ne yapsın, çırpınırken kırbacım
Meydanda bir ben kaldım, bir de gamlı ortağım
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta