Esaret Orduları Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Öyle sözler var ki, insanı yaşatır
Öyle sözler vardır ki, diri diri öldürür, toprağa gömdürür.
Senin sevgi dediğin,
Senin ilgi dediğin,
Yanımdan bir rüzgar gibi, ansızın çekip gitmenden ibaretti.
Yasak bir sevdanın yasak meyvesi,
Acı bir tat bırakırdı yüreğimde.
İşte bu yüzden sadece izledim,
Yanağıma ansızın değip gidişini.
Sen, rüzgarınla beni tarumar edeceğini sanırken,
Ben, içinde kaybolduğun o çıkmaz sokakta,
Senin için bir umut aradım.

Perdeleri çekilmiş, ışıkları sönmüş yüreğimde,
Tadilat nedeniyle kapalıyız bahanelerine aldırmayan sen,
Fütursuzca kırıp geçtin önüne koyduğum setleri.
Engeller seni kırbaçlarken,
Bir şeyi unuttun,
Sevgiyi.
Seni sevmeyen bir insanın kapısında dilenci olmak değildi kaderin.
Ben, ayaklarıma dolanan senleri
Yabani bir dal gibi budamayı da bilirdim.
Kendi günahının bedelini bana ödettirme çabaların,
Beni senden tamamen kopartdı.

Şimdi gece uyanır, gündüz uyur musun?
Üst üste sigaralar yakar mısın?
Bana her gün kinayeli şiirler yazar mısın?
İnan, umrumda değil.
Benim vicdan mahkememde ellerim ve yüzüm ak pak.
Bu saatten sonra ne dilin dokunur bana,
Ne de ellerin.
Git şimdi, adı sevda olan, adı aşk olan esaret halkalarını,
Başkalarının boynuna geçir.
Köpeklere tasma takılır.
Benim yüreğim hâlâ insan,
Haddini bil, benim sınırlarımı zorlama.
Ben kelimeleri eğer, büker, veririm eline.
Ne senin ne de başkasının haddine değil bana şiir yazmak,
Şiirlerle göndermeler yapmak.

Seni kelimelere böler,
Uyaklara bular,
Öznelerini tek tek cımbızla söker,
Yüklem gibi yalnız bırakırım ortada.
Bana o son noktayı koydurtma, adam.
Şu hayatta kapısını çalmayacağın tek insanın kapısını daha fazla meşgul etme.
Benim dilim, tokadı elinin tersiyle vurur.
Şimdi iyi oku sözlerimi.
Çek sevgi, aşk, adı her neyse, gölgelerini.
Ben sevgiyi unutalı yıllar oldu, adam.
Hadsizliğin boynuna kolye olsun.
Senin sevda orduların,
Esaret ordularına mağlup oldu, adam.
Mağlup oldu.
22.09.2024 14:00