Erzurum DADAŞ,ının bar başlama şiiri.

B A R

Yüzyılların ardından kopup gelen bir vakar,
Kahramanlık, yiğitlik, erlik destanıdır bar.
Bu oyunda gör bizi, geçme sakın ıraktan,
Gözün varsa seçersin bar da karayı aktan.

Bir savaş seyri vardır, dadaşın her barıında
Görünce kanın kaynar, o an damarlarında
Doyum olmaz bir görsen kör oğlunun barını,
Güvenirsin gücüne, düşünmezsin yarını.

Dumlu’dan ta Basra’ya çağlayan selimiz var.
Bahtımız kara değil bu gün Karasu kadar.
Bingöl yaratmadı mı, kan çağlayan Aras’ı
Hazar çalkalanırken kanar Türk’ün yarası

Aman Aras, han Aras, Bingöl’den kalkan Aras,
Al başımdan sevdamı, hazarda çalkan Aras.

Dadaş çelik bir yaydır, onu germeye gelmez.
Çağlayan bir sel olur, dağlara da baş eğmez.
Yayla bulutu gibi yükselir yavaş yavaş,
Sonra birden sel olur, köpürür coşar DADAŞ…

Doğunun sınır taşı Erzurum’un dadaşı,
Efesi var İzmir’in eğilmez Türk’ün başı.

Bar Başlıyor! .

Barbaşı sallarken mendilini,
Gözüne al dadaşım gönülden sevgilini.
Dinle davul ne diyor... dan, dan, dan
Ben bu sese vurgunam, can can can…

Canlar yurdundur elbet, her can vatana kurban.
Atalar yurt sevmeyi davuldan öğrendiler,
Bu ilk Bar’ın adına sarhoş barı dediler.
El ele tutuştular, gönülden tutuşanlar, hepside sarhoştular.

Seven sarhoştur elbet; içse de, içmese de.

Dadaşlar, ağır ağır bir halka çevirdiler,
Yurda kurban yiğitler, bu halkaya girdiler.
Ses yok, donmuş dudaklar, gözler şimşekleşiyor,
Kırat kişniyor, neden toprakları eşiyor?

Dan, dan, dan, kanları kaynaştıran bir ses çıktı zurnadan.
Dağlar gibi Dadaşlar, kımıldandı durmadan.
Tanrım bu ne duruştur, gözler halkalanıyor,
Ufuklar bayraklaştı, cihan dalgalanıyor.

Silkin ey Palandöken, dök başından karını,
Dadaş oynarken senin gösterir vakarını.
Vur davulcu davula, candan coşsun Dadaşım,
Çal zurnacı, oynasın Dadaş, dönüyor başım....

Şiir: Sadi (Sadettin) AKATAY (1904 - 1944)