Erzincan Ovası Şiiri - Günay Özdemir

Katar katar olmuş vagonların
Salınır gezer ovada
Bir yılan kıvraklığında
Buğday tarlaları arasında

Savrulur rüzgarından başaklar
Yol verir gelincikler bükerek boynunu
Çorak toprakların ardından
Kaybolur Erzincan ovası

Bir tırmanış başlar
Derin vadilerden Sakaltutan’a
Gösterirken güneş
Bulutlar arasında yüzünü

Hayat verir toprağa
Isıtır yavaşça yeryüzünü
Albayraklar dalgalanır
Kartal yuvası kalelerinde
Görünmez olur gökyüzü

Yeşilırmak bulanık akar
Çay kenarı sazlık olur burada
Bir ağaç, bir gölge arar çiftçiler.
Kaçışır çıyanlar, yılanlar
Gizler gerçek yüzünü...

Günay ÖZDEMİR

merSİNop