Renk aşkı boyar, aşk rengi
Velhasıl boyanırız
Acaba
Ölüm şiirin içinde mi?
Bilinmeyen bir giz gibidir sesin
Dua heceleri olur yalvarır gece
Açtığın kitap gönüldür,bilirim
Hüzün çiçekleri sunar sevince
Yasak elma gibi ortada dururken hayat
Bütün erdemleri bir bir ezberliyorum
Bencillik kıskançlık kimse kondurmuyor ya
Bütün bedenlerin içinden terliyorum
Bu gün benim doğum günüm
Göçmen kuşların gittiği bir mevsim
Güneşin azaldığı
Yaprakların düştüğü bir mevsim
Sevginin hırkalarına sarılıp oturduğu
İçimde yatan kelime
Sonu istememe arzusu
Direnç gösterdiğim sıradanlığa
Yaşamayı duymanın sezisi
Akşamı indirip örtüyorsun
Yalnızlık harabesine ruhumun
Sen gittikçe benide sürüyorsun
Elden kaydığı gibi kumun
Vedaların alaca güne bir not
Hayalimde sevdim,yaşadım,sustum
Düşlerim evlendi, boşadım,sustum
Mevsimler boyu koştum peşi sıra
Yaşanmamışları yaşadım,sustum
Bir şehrin cadde gürültüsü gölgesinde
Bir mantık ve akıl gizlenir
Esince anlarsın ki durmaksızın
Cümle cümle sözcük sözcük izlenir
Yorar mı yorar felsefeyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!