Ertuğrul Erdoğan Şiirleri - Şair Ertuğru ...

Kiminin bir eli yağda, bir eli balda,
Bir çocuk, yol kenarına çökmüş, aklı bali de.
Kimisi silah belinde jandarma olmuş dünyaya
Bazı ülkeler uydu olmuş, dolar peşinde,
Bir kadın, umutsuz gözlerle aş derdinde,
Süslü ve kükürtlü bir kadınsa, konkende,

Uludağ’a kar düştü,
Aralık ayının yirmisinde,
Saçlarım misali…
Bir zamanlar,
Çocuklar gibi şendik.
Lapa lapa yağan karın altında,

Eğer bir gün ölürsem sevdiğim,
İri gözlerinin hüzünlü bakışlarını,
Ve tenime dokunan ellerinin sıcaklığını özlerim
Bir gün ansızın çekip gidersem,
Senin yalnızlığımdaki düşüncene takılırım,
Eğer bir gün ölürsem sevdiğim,

Karadeniz’de şirin Ordu’da,
Yağmurlu bir günde,
Yapayalnız ve başım önümde,
Yürüyorum Kordon boyunda…
Hep hayal ediyorum,
Yaslansan omzuma,

Bir deli rüzgâr gibi eseriz,
Bazen de bir duru su gibi sadeyiz,
Bir varmış,
Bir yokmuşu oynarız,
Masallardaki gibi egzotik,
Ve bilmecelerdeki gibi bilinmeyen,

Bugün sana uyurken baktım,
Öyle bebeksi ve masum
Ve duru su gibi sadeydin…
İçimin sızladığını hissettim
Yüreğimin derinliklerinde.
Bak, birazdan uyanacak,

Sevda nedir bilir misin?
İki sözcüklü;
“ Seni Seviyorum” demek mi?
Hayır, be dostum.
Sevdayı bir de benden dinle;
Gözlerinde gülücükler olduğunda,

Sen olmayınca yanı başımda,
Bir bilsen neler hayal ediyorum,
İsterdim ki, güzel dudaklarına
Sigaran olayım,
Beni beklesen hasretle nefes nefes,
Zehir gibi değil, bir sevda gibi,

Yaz günlerini sevdim güzelim,
Anımsar mısın o ay ışığının huzmelerini?
Nasıl da aksederdi güzel yüzüne,
Gözbebeklerini seyrettim doyasıya,
Gökyüzünde yıldızların kayışını,
Gecenin sessizliğini dinlerdik…

Yeşil Bursa’da,
Altıparmakta bir dükkân,
İçeriye şöyle bir bak uzaktan,
Saçları toz duman,
Gözlüklü bir usta,
Bir zamanlar azdı ağaçlar,