Ertesi Şiiri - Kağan İşçen

kapıldım kan köpüklü ırmaklarına
dudaklarıma kirpiklerini uzat
tutunacak dalım
lal boylum
kan endamlım
gece yolculuğu sohbetimsin
uzun yorgunluklar ertesi
seninle açacağım
gözlerimi sabaha

tufanlarla yıkanmış yüreğim
en temiz haliyle tadacak
kirli hesapsız çamurlu yağmurlarıyla
özlemin için çarpmanın sıkısını
çünkü sen ailesisin acılarımın
ayrılıklarımın yakın akrabası
acı kahve özlemli yapayalnızlıklarımın
iyi niyetli komşusu
bekliyorum kapımı çalmanı
ertelenmiş sohbetler bekliyor ikimizi
daha fazla yorulmasın diye kumrular
penceremin önünde serin ikindiler hazırlıyorum
saçlarının burcu burcu yedi iklim kokuşuna
alnındaki yara izini benimle paylaştığın gün
hüznümün orta yerine oturan umutla
zamansızlaştı yüzün
yüzünün güz güzelliği
sen...
yüzün zamansız...
baskınlığı ansızınlı...

yüreğimin savrulup okşaması
gri susuşlu bir sokağın sessizce kabullendiği
kaderine razı bir yaprağın düşüşünü
'o' sen
içimde dinmez sel yatağım
oyuncaksız çocukları güldürmeye üşengeç
soğuk yağmur sularına kapıldım
pencereni hohla ve ismimi yaz üzerine
o kadar olsun ömrüm...
aklından geçtiğim anı düşünerek kaybolmalıyım

sen...
kanmaya hazır çocuklar gibi gösterdiğin
beyaz bulutuna sarılıp sarılıp ağladığım
tek güneşli yeryüzü örtümsün
toprağım olsun bakışın
bak gözlerimin içine
olanca gülüşünle kaygısız
sana seninle uyumak istiyorum...

içimde cehennemler
ansızın milyonlarca
ansızın epeski...