Erteli Mevsimler Birikti Heybemde

Gönlümüzdeki asi başkaldırıları okşadıkça hoyrat rüzgârlar
Çocuk gönlümüzün bozkırlarına apansız yağmurlar yağar
Türküler ağıt olur dillenir, şarkılar coşkulu halaylara karışır
Bulutlarla dans eder hüzünler, analar avuçlarına kınalar yakar

Asıp bir çırpıda dünlerin faili meçhul gömleğini sarı güneşe
Delirmiş günlerin serkeş tutkularının peşinden koşsam delice
Madımak yangınların ülkesine uğrasam, ağıt yaksam ölülere
Sönmez içimdeki mağrur yangın, aşkı aradıkça ben dünlerde

Nefesi tükenmiş hazanlar yudumluyorum yatağımda, aylardan Kasım
Katmer acılar alıyorum harlı bir ateşten, avuçlarıma damlıyor yaşım
Sensiz doğan her gün anlamsız bir yolculuk, beyaz güllerde hicranım
Dilimizde başıboş bir serzeniştir ömür, ıslığımdır en sadık yoldaşım

Engin bakışlarımın törpüsünde devrik bir sandal, hayat kırık bir gül
Ardımızda kalan günlerin sahnesinde hıçkırık, mutluluk kirli bir tül
Erteli mevsimler birikti heybemde, hayat kimine bayram, kimine zül
Kırılıp devrildim kendi derinime sağ yanımda isyan, sol yanımda kül