Ertelenmiş Göçler Şiiri - Nurullah Deveci

Gitmediği iklimlerden yara aldı
atımın ayakları.
içmedi su yaban ellerden…
çağrısını duyduğu pınarın
eteğinde sabahladı;
susuzluğu, ömrünün…
ertelenmiş göçleri mahpus eyledim
rüzgârını unutmuş mevsimlere.
şehri yumak yumak döken müşfik kar,
teyelledi birbirine seneleri
yu'marken öksüzlüğümün başını ey!
yurtsuz meydanlara kaçtı
içimde atlar…

ertelenmiş göçleri eğledim durdum
dört yanıma kanat dürdüm, toprağı naftalin…
zamanı gelince saatine baksa gökyüzü…
nakışlanacak yerim kalmadı gözümde ey!
susuz iklimlere kaçtı
ömrü [n/m] ce ceylanlar…

ertelenmiş göçler…
sözlendiler yurduma;
yurdum ki
en köşe manzarası, arâflarımın…
hudutları en çok bana nihâyet...
en zirve gizlerine vâkıf râhımın
haydutları koşar adım adâvet…

Köşe aradım
bucak yalnız kaldı.
serdâr aradım, atım bucaksız…
say ki yollar da elimden uçtu,
ömür yurdunda
hânumânsız kaldım.