Ersin Poyraz Şiirleri - Şair Ersin Poyraz

Kutsal saydığın hiçbir değer için
Ve hatta bundan sonra
Tanrının adı üzerine bile yemin edilmeyecek
Hiçbir el, Kuran üstüne konmayacak
Ne ekmek çarpacak kimseyi
Ne de kimsenin iki gözü kör olacak…

ağladım ya sular yaş değil
taş bile kalbinde taş değil
bin tövbe et, bin secde et
tanrıya eğdiğin baş değil...

sende bir rüyada, düşte gör

BEM İLE SİM (tarihin son sevda masalı)

Bem…
Gözlerine ne zaman baksam
İçinde bir dikenli tel olurdu
Kan damlardı içime, pembe yanaklarından…

DÜĞÜN GÜNÜ
“sizin hiç sevdiğiniz evlendi mi? ”

Genç kızlar çeyizlerine kan sürdü
Mil çektiler gözlerine sürme diye…
Adını anan, seni kanla öksürdü

Bir can haykırırken, dudaklarının kabukları
Ne güzel ki; doğururken meryem kadar temiz, pak
Haber eder seni, meleklerin en çabukları
Güllleri domur domur hep, açılmış yaprak yaprak...

Bir hastane odasında kucağına sığınmış

melekler cehennemde yanarken
şeytanların olmuş cennet...

Gece soğuk mezem; haricim, herkes uyuklar
Kadeh Hayyam eder beni, şarap şarap…
Aklım bi hoş, tepemde sıra sıra oyuklar
Kadeh Hayyam eder beni, şarap şarap…

Yılları aç bırakıp, içim içimi yerken

Boşuna namaz kılmayın efendiler
Bundan sonra, din de iman da para…
Sazan gibi, takılmayın efendiler
Kurnaz, uyanık ve yamanda para…

Cüzdan yeter size, dost olma biriyle

ben içimin gurbetine düşmüşüm
her gün ölüyorum anne...
hayat uykusunda bir düşmüşüm
her gece bölüyorum anne...

yanıyorum ateşte kor kor

Binaların altında kaldı
Küçükken oynadığım yerler…
Şimdi sana nasıl anlatabilirim
Kılcal damarlarımdaki çimentoyu…
Ezelle ebed arasına sıkışmış
Bütün kul haklarını üzerinde taşıyan