Orkide mi güzel, menekşe mi bahçemde
Ay mı yoksa güneş mi gökte yükselen, bilemem.
Gölgen var bahçemde, aramızda yalnız pencerem
yağmur yağıyor odamda, altında ben
bahçemde gölgen var içimde sen
yıldızlar üşüyor tavanda, odamda kar yağarken
Hani karanlık basar ya ara sıra
yalnızlık yakalar ya insanı o sıra
hani bir hüzün sarar
tatsızlıklaşır karanlıklar
yüreğin soluklaşır
onu görür gibi olursun
Dipsiz bir uçurumdur gecenin karası
tükenir umutlar, şiir olur yarısı
gözlerim ıslanır uyku arası
seni [g]özlerim dörtgözle oldum olası.
Ocak 2004, Kuzey Denizi
Çaresizlik üretiyoruz
yüreklerimizde karamsarlık yeşeriyor
umutların yerine
sorun yaşıyoruz seninle aşkımızın yerine
sorun taşıyor, sorun tartışıyoruz
sorun oluyoruz birbirimize
Güzelliğin katmerleniyor
yıllanmış şarap gibi
zamansız çıktın karşıma
bir kardelen kadar aykırı
ya benim olacaksın
hep benimmiş gibi
Gece doğardı hep günüme
henüz şafak atmışken
gündüzleri olmazdı hepten
hisarbuselik bir türkü söylerdi hüzün
senin şehrinde tan ağarırken
hep yalnızdı Lahey gecelerim
Bir tuval çizerim
her kırptığımda gözlerimi
gözkapaklarımın içine
kırpmaya cesaret edemem
seninle göz göze geldiğimde
gözlerin benden kaçacak diye.
Yırtılıyor gecenin karanlığı
sen çıkıyorsun içinden ay parçası yüzünle
mevsimlerimi ısıtıyorsun sıcacık teninle
kavruluyor yüreğim gözlerindeki efsaneyle
bırakmıyorsun beni yalnız en sevimli hayalinle
seninle oluyorum, seni yaşıyorum yırtık gecelerde.
Sığmadan yıllara gömülmüşüz saatlerin içine.
Farkında olmadığımız, çizgilerdir alnımızda taşıdığımız.
Bir de birlikte olamadığımız o koskoca saniyeler.
İçimizdeki aşkın saati durmadan,
birleşebilseydi akreple yelkovan!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!