Hadi gel seninle bu gün İstanbul’u gezelim
Sadece boğazda, adalarda dolaşmak yetmez
Her semtine uğramadan geçmeyelim
Otobüse, dolmuşa binmeyelim, yürüyelim
Ayaklarımıza kara sular inse aldırmayalım
Bu yorgunluğun mutluluğunu hissedelim
Yine düştüm yollara, sana döndüm İstanbul
Senden ayrı yaşamak, inan bana zor gelir
Uykuya dalsam bile, hep seni özlüyorum
Sensiz olan her yerde, dünya bana dar gelir.
Yarım asır yaşadım, dolaştım her semtinde
Eskiden bir kahvenin, kırk yıl hatırı varmış
Bu devirde yıllarca, bir şeyler paylaşarak
Yüzlerce hatırayı, gönlünde saklasan da
Bazıları hepsini, bir anda unutuyor…
Sevmek ve sevilmekle, hiçbir yol, kısalmıyor
Eskiden ninem de vardı, dedem de,
Ben küçüktüm.
Şimdi hayatta değiller artık,
Ben büyüdüm.
Dün çocuktuk, bu gün bize baba diyorlar.
Çocuklar büyüyünce aynı şeyi söyler:
Bir yerde aşk ve sevgi ile paylaşma yoksa
Her sohbetin sonunda, duyulan acı çoksa
Gönülsüz iltifata, karınları da toksa
O yerde gündüz tatsız, geceler uykusuzdur.
Şeker tuz gibi gelir, içilen kahvelerde
Sen benim sonsuza kadar sevdiğim
Tek zerre kalsam da, vazgeçmediğim
En tatlı huzurla, gönül verdiğim
Aşkınla cennette yaşar gibiyim..
Yokluğun her yeri değersiz kılar
En iyi orta kahve, yar elinden içilir.
Kibirli ve soğuklar, köpüksüz kahve yapar
Yapsa da ya kahvesi, ya da şekeri azdır
Tadı bozuk kahveyi, yapan normal değildir.
Sevgisiz insanlarla, çay ve kahve içilmez
Ruh ikizini bulmak
Alışkanlıkların, benzemiyorsa
Sevdiğin şeyleri, beğenmiyorsa
Gezdiğin yerlerde, gezemiyorsa
Düşündüğün kişi, zıttın sayılır
On yıl sonra bu günkü birçok derdin bitecek
Seni üzen olaylar, tek tek sona erecek
Nankör olan yaşlılar, eceliyle ölecek
Sıra sana gelince, kim gözyaşı dökecek? ...
Yirmi otuz yıl sonra, tüm gençler yaşlanacak
Yan yana, can cana, gelip giderken
Bir sevgiyi paylaşmayı bilirken
Bakışırken aşk mesajı verirken
Hüzünlü anlara, zaman kalmasın…
Bu günün ateşi, geçmişi silsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!