Erol Çatal Şiirleri - Şair Erol Çatal

Turkuaz
Güzden akseden ilk ışık
İlk koza kanatlanmak için bedenden
Avazlar içinde çılgınca
Bir damla bir umman peşinde
Her akan kaybolur bu hummalı nehirde

Maria'yı sessizliğinle dinle
İçe işleyen demirlerin kızgınlığı geçince
Duy zırhlara büründükçe bürünen sesteki sesi
İlahi erince kulak kabartan gezginler gibi
Kaderinden af dileyen
Derine indikçe derinden arındıran

Melekten geçti her şey
Gücü varlığını dolduran umutlu bağışta
Usanmaz bir çırpınışla açtığı kapıdan
Uslanmaz bir çarpılış olarak
Vadesi dolmadan düştüğü dalda
Bıraktı korkunç nektarını genç kalmış nefesin

İncir koptu
Dizginsiz en rahvan halkasından
Gözden ırağa düşen
Kor bir damlada koptu fırtına

Mesafe uzundu, varlık çetrefil

Kurt ulur
Binlerce yıl aralıksız
Anı girdaba çevrilen
Kabusu bir uçurum geceden
Bilmez bu mesrur kapı
Nice anahtarı kilitledi kendi yörüngesinde

Ece için
Bu yıldızlı ecede öten kuşta ne
Mutlak bir mağlubiyet var mühürlenmiş acıklı ezgisinde
Bir haberci mi yoksa kaybolmuş dilinden haber getiren
Bir lanetli mi aralanmış bir zamandan sürgün edilen

Ece yazgımı çağırıyor
Burgaçlanmış kor zamanların ardından
Gözlerimde gözlerinden bir ışık
Ateşe koşulmuş tayların suretlerini yıkıyor
Yıldızlar çağlayınca göklerden
Ay yarılınca bir parmakla

Benim kalbimde zırh yok elimde mızrak
Eseri esiri olmaktı kapanan perdesinde bir alevin
Letheydi adı galiba ela gözlerde bir ırmak
Uzağa düşmeden önce izcisiydim ben o emelin

Hangi örs hangi çekiç şekil verdi bu arzuya

Ör her göze kapalı o muhteşem bakışı
Çünkü yalnız sana verildi o ölümsüz kudret

İnsan pay istedi senin payından
Mağrur, ellerini uzatıp
Sınırlarını bilmediği evreninde

Mavi iki kuş beklerken yuvalarında sabahı

Eleğimsağma öncesi yağmur beklerken gökyüzü

Leylak kokusuyla doldurduğun bahçeler içinde