Ey Sâlik!
Ne insâfsız insan denen,
Av ettiler, ermişler yâ!
Gıybetle çiğ ettir yenen,
Kov ettiler, ermişler yâ!
Hele dönse bir kendine,
Nefsi takmış kemendine,
Şeytân şaşar her fendine,
Şov ettiler, ermişler yâ!
Beşer şaşar yaptık hata,
Mâsum kim ki bana çata?
Kınayanlar varsa bata,
Söv ettiler, ermişler yâ!
Nefis için dünya yaldı,
Sanki benden geri kaldı,
Sakız gibi ağza aldı,
Gev ettiler, ermişler yâ!
Başa gelsin var da kına,
Bir gün yaşa çık yarına,
Fırsat bul da nefsi sına,
Yav ettiler, ermişler yâ!
Ben aynayım duy salâhsız!
Adem sorar kim günâhsız?
Belki daha çok eyvâhsız,
Dev ettiler, ermişler yâ! ..
Kayıt Tarihi : 4.3.2017 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gıybetimi edip günâhımı alan gerçek dostlarıma çok çok teşekkür ediyorum, zirâ annenin evlâdından kaçtığı o gün günâhımı yüklenme gibi bir zahmete giriyorlar.. Ey Gönül! Allah'ın nefsi imtihân etme taktiğine bak! İnsan ekseriyatla kimin gıybetini eder? Sevmediğinin, düşmanının.. Düşünsene annenin evlâdından kaçtığı o gün aslında gıybetini ettiğine öyle büyük bir güzellik yapıyorsun ki, onun günâhlarını yüklenme gibi bir ahmaklığa kapılıyorsun. O yüzden ille de gıybet etmek istiyorsan bâri sevdiklerininkini yap da, onlara ahrette bir iyiliğin dokunmuş olsun...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!