Ermez Huzura Şiiri - Kemal Berk

Hayatın gülüne inanıp kalan
Solmadan yaşayan var mı dünyada
Sözlerle kandırıp yürekler yakan
Dertlere koymadan ermez huzura

Sevmenin bedeli kahır çekmektir
Hamalın terleri dertli ekmektir
Yüreksiz insanın yaptığı tepmektir
Yerlere vursa da ermez huzura

Uçarken görseler kurşun sıkarlar
Yerde gezsen kuyu açıp tıkarlar
Seviyorum derken senden bıkarlar
Gönüller yıksa da ermez huzura

Üryan geldim üryan gidem buradan
Fazla geldim atmak ister şuradan
Yaş geçince elden ele sıradan
Vardığım kapılar ermez huzura

Dünyayı versen de doymaz ki gözü
Hürmeti etsen de bilmez ki özü
Saygıyı bilmiyor kötüdür sözü
İnsanca yaşayıp ermez huzura

Kül'özüne gülün dikeni batar
Yaralı yürekten kanları akar
Sevdiği yiğitler gönülde yatar
Kul hakkı yiyenler ermez huzura

Kemal'eren/Kemal Berk