Ermenilerin kesildiği bir yer var oktay ...

Ermenilerin kesildiği bir yer var
İşte orası benim köyüm
Ayazlı derler adına
Hekimhan da bir dağ köyü
Sorsanız Malatyalılar bilir
Sorsanız nenem anlatır
nenem yalanı bilmez
kanıtım var
kim neneme yalancı derse kızarım
Sarhoş olmayacaksan
Neden içtin Aronun meyhanesinde
Direneceksen bilincine
Bağırmayacaksan
Dağılmayacaksan
Dağıtmayacaksan
Kırmalı dökmelisin kendini
Hırpalamalısın
Küfretmelisin
Ama hep başkalarına değil
Arada bir kendine
İçtinse sarhoş olmalısın
Kimse tanımamalı seni
Sallanmalı düşmelisin
Öyle ya neden içtin Nepal in barında
Düşmelisin Yunluğun deresinden aşağı
Atılmalısın öldürülüp
Ve yine Gavurun deresinde
Kesilmesende ellerinde bağlıyken
Yüzlerce askerin esaretinde
Ve en kör kılıçlarla
Kanamalı bir yerlerin en azından
İğrenmelisin kanına bakıp
Orada kesilişi
Hatta katledilişi gelmeli aklına birilerinin
dedemin anlattığı en acıklı öykü oydu
Mehlinin deresini unutmadan
Ballıkaya civarı
Baltalarla
Ve küdük marifeti ile
Canice imha edildikleri
boklu deredeki mezbahane önünde
üst üste yığılmış kokmuş cesetlerin
anlattığı buydu
Ve ne için olursa olsun
Kurtarılan bebelerin çalınan sandıklarından çıkan hikâye o
Ve yanmalısın güneşinde haksızlığın
Yakmalısın
yıkmalısın kendini
Kızdınsa kızgınlığını da göstermelisin
Öfkeni de saklama
Gizleme hırsını
Ve hırçınlığını
Hataların nerede
Kandırma kendini
saklama sevdanı bir yerlere
Aç yüreğinin perdelerini
Duvarsız
Sınırsız
Dilsiz ve dinsiz
Konuşmasanda sustuğunu sanmasınlar
Anlamasınlar hıyarlığını
Bir avuç turşudan ayır kendini
Açıl derede bile olsa
Nehirle birleş
Okyanuslara taş
İnsan olduğunu hatırla
Yüzme bildiğini göster tanrına
Yüzebilirliğini gör
En sevdiğin renk beyazsa
Kirlendiğinde siyah olur unutma
Ermenilerin kesildiği bir yer var
İşte orası benim köyüm
Ayazlı derler adına
Nenem anlatırdı
Bir ucu Yunluğun
Bir ucu Gâvurun deresi
Bir adı Çağana tepesi
Yüz metrelik bir uçurum
Oradan annemin kucağına bile düşsem ölürüm
Vay anasını ne keskin uçurum
En masum insanların katledildiği
salavat getiremeyenlerin kesildiği,
öldürüldüğü
Savaş ne kötü bir şey demirci
Kılıcı siz icat etseniz de
Ne iğrenç
Çağana harcı derdi annem kızdığında
Öfkesini dindirirdi
Anlamazdım
Bu nasıl bir küfürdü
Nasıl bir bedduaydı
Öyle ya sevilmeyenlerin atıldığı yar
Neneme sorarım neden bu ad verildi
Burası neden Gâvurun deresi
Burası kan gölüydü yavrum
Yüzlerce can
Sorgusuz, sualsiz getirilip asıldı
Sürüler halinde yürütülürken
Sonra yük olmasın diye burada kesilirlerdi
Nenem yalanı bilmez
Kanıtım var
Kim neneme inanmazsa kızarım
Bizi nereye götürüyorlar derlerdi
İki dudak arası
Dökmeye derdim anlamazlardı
Düşman ordusu dediler
Gavur dediler
Kafir dediler
Hiç insan olduğunu düşünmediler
Yine suçluysan özür dilerim
Dedemin amcası birini almış
16 sına basmamış kendi altmışında
Sarı saçlı mavi gözlü bir kız
Hoca nikâh düşer demiş
Birde kendine beğenmiş
Sözde sahiplenecekler
Biride bu çocuk iyi dava güder demiş
Bir çocuk kapmış
Atmış samanlığa
Diğeri bağda bahçe demiş
Biri gerçekten vicdanının sesini dinlemiş
Evlat edinmiş
Öz çocuğundan ayırmamış
Kucağında büyütmüş
Ona ninniler söylemiş
İşte benim ırkım bu sonuncusu
Yinede sarhoşsam
Bu kadar dağıtmamalıyım
Ama suçluysam özür dilemeliyim
Bu ülkemin onuruysa
301 lerle yargılanmak yerine
Savaş halidir deyip
Yeniden kazanmalıyım zaferlerimi…
Ermenilerin kesildiği bir yer var
Ayazlı derler adına
Hekimhan da bir dağ köyü
Sorsanız Malatya lılar bilir
Sorsanız nenem anlatır.

Ermenilerden özür dilerim
Öldürdüm ama niye
Sormalıyım sorgulamalıyım kendimi
Savaşta insanlar ölür ve öldürülür, savaşın tarifi bu, ortada bir savaş hali vardır. Birileri ölmeliydi, boşuna mı savaşıyordum. Oyunda değildi bu senaryoda, savaşın ta kendisiydi. sonuçta onlarda öldü, bizde öldük. birinden az birinden çok. her savaşın bir galibi bir mağlubu olur..Gerçeği kabullenmek onurdur, inkar etmek onursuzluk, bana insanlığım bunu anlatır, telafisi budur Hatanın, yanılgının kabullenmek.... yapılacak en doğru ve tek doğru bu iki taraf içinde
Aşağıda yaşanan bir öykünün şairin kaleminden şiirleşmiş hali daha güzel anlatıyor gerçekleri…