Ermeden Gitsen. Şiiri - Mehmet Şahan

Rabbim ruh yüklemiş tendeki cana,
İnsan amil olmaz görmeden gitsen…
Varlığın nakşetmiş gendeki kana,
İman kâmil olmaz ermeden gitsen…

Gönülleri sarsa özün, ağların;
Hayalden uyarsa güzün dağların!
Bağbanına yarsa üzüm bağların,
Ferman kârın olmaz sermeden gitsen…

İman sarayının aşktır yapısı,
Sevgi temelidir, kalptir kapısı!
Neyine yarar ki olsa tapusu,
Harman senin olmaz dermeden gitsen…

Lezzet çeşnisinin membaı olsan,
Sevda çeşmesinin kaynağı olsan,
Gönül bahçesinin gül bağı olsan,
Kalbin serin olmaz vermeden gitsen…

Pîr-i Fâni der ki; kanma cehline,
Nefsin pespayedir, yanma dahline!
Kul kalbi Kâbe’dir iman ehline,
Mekân emin olmaz girmeden gitsen…

(PÎR-İ FÂNİ)
İSTANBUL