Erken saatlerin güvercini

“zemberek boşalmış, kadran dağılmış
koş merdiven koş
saat tamircisi uyuya kalmış.”

bak hala açılmadı günaydının kepenkleri
yanmaya devam ediyor sokak lambaları
meydandaki çiçekçiler almadı daha yerini
rengarenk sevgi açmış çiçek tezgahlarını.

bir güvercin dolaşıyor ayaklarım dibinde
çöküyorum hemen, ürkmesinden korkarak
yumuşak bakışlarımla dizlerimin üstüne
halini hatırını soruyorum başını okşayarak.

bir tas su ona, bir nefes daha sigaramdan
izlerken beraber, uçuşan son yaprakları
bir adım daha iniyorum saat kadranından
güvercinin bir tüy daha ağlıyor kanatları.

“zemberek boşalmış, kadran dağılmış
akrep bir yana, yelkovan sonsuza kaçmış
saat tamircisi uyuya kalmış
kimin umurunda”