Erken bir düş Şiiri - Cevat Çeştepe

Yeryüzü ., doğu yakasından başlayarak kızıl bir aydınlığa sarılıyor ...
. ,
Gözlerimi kapatıp ., boydan boya seninle kapladığım boş duvara sırtımı dayıyorum...
Ellerin sırtımı okşuyor...
. ,
Gözlerinin rengini düşünüyorum ..,
Demli çay ve sıcak ekmek tadındaki sabah kokunu ...
Alnıma bir kor parçası gibi düşen dudak izlerini...
Arkandan seni izleyişlerimi....
Ve kapanan kapının ardından giderek uzaklaşan ayak seslerini...
. ,
Senin de zaman aşımını yakından tanıyan bir ‘ben’ var mıydı yüreğinin üzerinde ..,
yiten her sevgilide olduğu gibi.., onu düşünüyorum ...
Ve gidip de gelmemeleri ...
Üşüyorum...
. ,
Sırtımı duvardan koparıp saymadığım adımlarla önce batıya sonra güneşin doğduğu yöne ., doğuya doğru yürüyorum ...
Gözlerim kamaşıyor birden... , güneşin içindesin sanki ., seni görüyorum...
. . .
Yarın günlerden pazar ya., yarın bizi gene avluya çıkaracaklar...
.