Yalnızlık, cam kırıklarında ışıldayan bir iskambil kulesidir,
Her kart bir rol; baba, sevgili, dost, evlat…
Boş bir masada çay soğur usulca,
Yere düşen her papaz, sessizce parçalanır.
"Bu oyunu ben mi kaybettim?" diye sorarsın,
Cevap, duvarda asılı babadan kalma saatin tik taklarında.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Okunduğunda insanın yüreğinde farklı titreşimler hissettiren güzel dizeler. ustaca kullanılan şair kalemi, şiirin dilini çok yetenekli kılmış. Okumaktan zevk aldım..Kalemine sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta