Eriyeceksin Şiiri - İzzet Selçuk Cumaoğlu

Hani bir kar misali
Sevda olup ellerime düşecektin,
Hani dönüp de birgün yine beni sevecektin.
Yalan mıydı o ettiğin yeminlerin,
Hani nerde bana verdiğin sözlerin.
Ne oldu o masum bakışların
O içimi saran mis kokulu saçların.
Hani hiç ağlamayacaktım beklerken yollarını,
Hani hiç habersiz bırakmayacaktın.
Ne kadar yalanmış meğer.
Nerede şimdi o içimi ısıtan gözler.
Beni böyle yapayalnız bıraktın.
Sesine olan hasretim, bir kor gibi
Hiç durmadan yakarken içimi
Sanma ki sen taze açmış bir çiçek gibi
Dalında güleceksin.
Gün gelecek o renkli yaprağını
Bir hazan rüzgarının hırçın ellerinde dökeceksin.
Dudaklarında bir damla suyun hasreti
Yudum yudum tüketecek yüreğini
Ellerimdeki bir kar tanesi gibi
Eriyeceksin, eriyeceksin.