Eşrefi mahlûkat mı?
Oda kim?
Var mı?
Bence de çöpçülük.
İnsanınki(!)
--------
Hayat veren,
Suda boğulan.
Sululuğu ile
Eşrefe soyunan,
BİZ!
--------
Foto sentezik yaşam,
Buyurdu ve dayattı:
Yaşamın tadım lama*,
Ve oksijenli yadımlama.*
--------
Böyle olmasaydı
Adımlama:
Boğulurdu
Nebati.
Biz olurduk
Kabahati!
--------
Nebati, kendine;
İşlevselliğinde, hijyen.
Bollaştırdığı oksijen:
Yapardı nebata,
Suyun yaptığını
Tabutun kaptığını!
--------
Nebatatta;
Hamaratlığın çokluğu,
Oksijenle boğulmadır, yokluğu!
Yapsaydık çöpçülük kabahati.
Zor bulurduk nebahatı.*
---------
Oksijenli dirim:
Geğire, gerile
Büyük bir hazla,
Karbondioksitimizi
Serim.
Dön dürümü ağaçla,
Aromalı, meyveli yerim.
----------
Atık çokluğunda:
Oksijenle yitimde
Ağaç.
Bizde ise,
Yaşam için
Oksijen pek
Revaç.
Birinde ÇÖP!
Eşrefte LÖP!
-----------
Doğa seçmemiş
Böylesini!
Zavallılığına kanmak,
Söylemesini!
(11.12.2006)
Bayram KAYA
*Tadımlama_bir başka düşünü şekli olarak, şiirsel konu olacak gibi. Meyvanın tadının, insan damak tadına nasıl uygun olduğu(!) ön yargısı işlenecek.
*Yadımlama=katabolizm
*Nebahat- nebat, sessel andırışından yararlanarak, hem insan yaşamına, eşreflik övünmesine, hem fotosentezik yaşama; bitkisel dünyaya gerektirme vurgusu düşünüldü. Nasıl bir bağıntılı bütünlük ve birbirine muhtaçlık işlenmesi ''Nebahat '' kelimesine yüklendi.
Kayıt Tarihi : 14.5.2007 21:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öykü: Ezber sözcükleri gerçek anlamına oturtmak gerekiyordu. Nasıl eşrefi mahlukat sözcüğüne, sevgi ile bakıldı ise; insanın doğadaki yerinede, sevgi ile bakıldı. Yani kendi kendimize bir sıfat verip övünecek miydik? yoksa bu anlayış; oluşturulan bir yanımız, insanlığımız mıydı? Bunun kıyaslamasına gidildi.
usta kaleme saygılar
TÜM YORUMLAR (15)