9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Bizim evin bahçesinde
O büyük erik ağacı
Ne kalabalık otururduk altında,
Kimler yoktu ki orada...
Sevinçler,
Kahkahalar yükselirdi dallardan.
Gökyüzü ne kadar maviydi
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Ve vakitli ise açılan gözler... Neden arasınki gözler... Elbette hiç yakalanamıyacak... Yine de arayacak gözler... Tebrikler İsmet bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta