Bugün senle olan fotograflarımızı gördüm
Bir kere daha puslandı gözlerim
Kirpiklerim ıslandı gözlerimden yaşlar aktı
Üzüldügüm sensizlik degil sana ayırdıgım zamandı
Aldım elime makası başladım fotoğrafları kesmeye
Yıkıldı daglar taşlar
Sen gittiginden beri
Ne gücüm kaldı ne dermanım
Haykırırım duy sesimi
Uyan artık uyan baba
Çok acıyor kalbim
Öyle kırgınım öyle yorgun
Nefes almaya mecalim yok
Ne olur kurtar
Muhtacım deniz gözlerine
Yine agır bastı duygular
Yaralarım kanar
Yüregim kor ateşte daglanır
Ne yapacagımı bilmez haldeyim
Haykırasım var
Bir kadının gözyaşında
Bir kadının gülüşlerinde
Bir kadının ürkek yüreginde
Gizlidir acıları
Umutları gizlidir gülerken aglamasında
Dünya dedigin boşmuş aslında
Yaşadım ihanetin her birini
Dost dedigim insan satmış megerse beni
Şimdi söyle neyleyim ben sizin sahte birliginizi
Güvenemiyorum artık hiç birinize
Bazen sarılmak ister insan
Unutmamak
Umutlarını yeşertmek
Hayata tutumak için
Bazen sarılmak ister insan
Sessiz kutlayın babalar gününü
Sessiz Kutlayın bayramı
Bazı çocukların yoktur elini öpecek babası
Her gördügü fotoğrafta içi acır özler babasını
Sizler öperken babanızın elini
Benim cennet kokulu sevdigim
Varlıgınla yoklugunu neden bir ettin
Kalbimi neden kirlettin
Yüregimi neden yaraladın
Bir varmış bir yokmuş gibi neden davrandın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!