Erguvan zamanlarındayım mevsimin,
Acıyan yanlarıma merhem olmuyor.
Dikey hüzünlerden geçiyorum,
Kavuşmalar kollarımı yatay geçiyor.
Ben bu mevsim hep böyle oluyorum.
Biraz suskun biraz da kendiyle muallak.
İnce bir rüzgar alkış tutuyor yalnızlığıma,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla