Ergun Yıldız Şiirleri - Şair Ergun Yıldız

Bu gün yirmibir mayıs
Gemiler geçiyor gözlerimden
O gemiler ki halkımı sürgüne taşıyor.
O gemiler ki rıhtımlara yanaşıyor,
Tıka basa insan,tepeleme can yükleyerek
Bir azgın denizi aşıyor.

Dilim
Zor günlerimde sığındığım kale,
Düşman'a karşı zırhım,kalkanım.
Ve dilim,
Yolumu aydınlatan meşale.
Dilim,öksüz evladım.

Gülüm.
Göz bebeğim,bahar dalım.
Sen hiç görmedinki,
Özgürlüğe uçan,
Güneşe kanat açan bir güvercinin
Bir kurşuna kurban gidişini.

Ben yorgun
Ben biçare,
ve ben...
Meşgalesiz avare.
Ben bakan,göremeyen.
Yaşamayan,ölemeyen.

Neden görmüyorsun
Neden ses vermiyorsun
bir taş gibi durma öyle
hadi uyan artık
bir şey söyle.
Toprağını alıyorlar

Ben seni unutmadım.
Gün geçti,sene geçti;
bir an bile düşünmedim başkasını.
Ve fakat bahar kokulum
Yoluma düşen,boyumu aşan
engelleri geçemedim.

Karanlıktayım.
Ellerim gözlerim.
Yaban elde, unutulmuş,yitik.
Acılarla sarmaş dolaş
Dipsiz bir bataktayım şimdilik.
Nefret doluyum kimi zaman.

Hatırlasana.
Birlikte büyüdük seninle.
Aynı beşikte uyuduk,
Aynı eşikten atladık.
Birlikte güldük,
Birlikte ağladık.

BİLİNCİMDEKİ KELEPÇE
Hep korkarak yaşadım.
Namlunun ucunda ceylan
oltada balık,çırpınan.
Bir kelepçe bilincimde nakış,
Bir parmaklık

Aynı engelleri aştık seninle,
Aynı cephelere koştuk,aynı düşmanla savaştık.
Ve aynı toprağa düştük.
Ama sen;
zor günleri atlatınca beni aldattın.
Dünden kalan neyim varsa üstüne yattın.