bana bir baktın ya öyle üstünkörü
içimden bilsen neler gitti
bildiğin bir anda terkedip
neyse o herşey gibi senin gibi gitti
çocukluğum gibi yavaş yavas değilde
sessizliğin gelişi gibi aniden gitti
Sen aklımdayken ne yağar başka
Aşka bir tomurcuk serpilir yağmur düşer toprağa
Hergün yeni bir çiçek filizlenir
Bedenim aklım yüreğim başka
Çok doğru yaptık biliyorum
ışıkta mutluluğa susamıs sankı
betondan bu yırtık elbisesi
içimizdeki bizle bile kavgalı
yalan soyluyor yeri gelince
bütün bu sonsuzluk bitiyor
öldürdüm dostum
öldürdüm içimde ne varsa
bu başkalaşan yüzlere alışamayan
alışşa bile nasibini alamamış hayattan
yaşamaktan
kazara elimde kalan bu yanlızlıktan
çokça gül dedi giderken bizde çokça güldük eğlendik
bir benmiydim arda kalan
rakının bile kafasını karıştıran göz yaşlarıyla
yoksa kimbilir neydi yaşanan
giderken bile
bu sefer kelimelerin katili kalemim olsun
aynı küller seninde benimde yine aynı perdede
gece yarıları uykusuz uyanan yorgunluğum
utansın gözlerimden
hem senden
hem yanımdayken
belkide bazı kafiyelerde anlayamadığımız birşeyler vardı
seveninde bilmediği sevileninde şairinde
en cok toprak koksun istedim ayrılığın
gönlüme yagmur yağdıran o şiir bakışının
yazamadım sana gitme diye
Toprak artık yoruldu dile geldi artık
nerde filiz nerde çiçek diyor
ama hergün
artık hiç filizlenemeyecek
yüzlerce çiçek gömülüyor
gözlerine bakınca
çocukluğuma yenildiğim
nasıl sevdiğimi
kendime bile izah edemediğim
sevgilim
tanrının sessizliğinde yendim seni
hani gök sonsuz kadar büyür ya bazen
rüzgar sanki ölümüne gelir gibi
ruhun göğe yükselir
sanki güneş anlında gibi
işte böyle günlerde yendim seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!